Het Diner - Herman Koch

[olivier_v_h]

Voor het vak Nederlands moest ik het boek Het Diner van Herman Koch lezen.
Toen ik de eerste alinea las werd het mij al direct duidelijk dat dit boek niet geschikt is voor de opgaven die wij erbij moesten maken.

Het verhaal gaat over een diner, waar mensen vertellen over wat er onlangs gebeurd is, o.a. een zwerver in brand steken.
Het verhaal was boeiend genoeg om het tot het einde te lezen, maar er waren gewoon te veel details. Er werd in het vol uitgelegd wat ze bestelden en hoe ze het aten en wat ze er van vonden, dit was er gewoon teveel aan.

Moest ik een score geven voor dit boek dan zou het een 2/10 worden. Ik hoop dat deze recensie jullie ervan gaat weerhouden om dit excuus van een boek te gaan lezen.

[karel_a]

Deze recensie handelt over het boek “Het diner” van “Herman Koch”, dit boek behoort tot de verplichte literatuur van het vak Nederlands.

In het begin is het al duidelijk dat het literaire niveau omhoog is gegaan ten opzichte van het vorige schooljaar. De manier van schrijven is een pak complexer, de zinnen zijn veel gedetailleerder en niet echt geschikt voor de niet-boekenwurmen onder ons. Hoewel ik vroeger veel las, had ik toch aanzienlijke moeite om door dit boek te geraken. Het boek op zich was goed geschreven, ik ben er zeker van dat er veel mensen zijn die van dit boek genoten hebben. Maar door de uitgebreide uitleg en saaie omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, is dit boek zeer moeilijk te lezen.

Een manier om een verhaal spannend te maken, is door de personages veel te laten bewegen. Bewegen is wel iets wat de personages in dit boek hebben vermeden als kiespijn. Het verloop van het verhaal was ook niet altijd even duidelijk, de flashbacks waren meestal verwarrend en je hebt pas op het einde door waarom die bepaalde flashback belangrijk was. Andere flashbacks gaven mij niet echt het gevoel van samenhang met het verhaal, het leek soms wel opvulling van de pagina’s. Het feit dat alles zich afspeelde in een restaurant, is voor velen ook al een afknapper. Want als je eerlijk bent, wie wil er nu een uitgebreide tekst lezen over etende mensen in een luxe restaurant? Wat ik voornamelijk jammer vond, was dat het pas veel te laat in het verhaal spannend werd. Op de eerste pagina’s van een boek moet een schrijver de lezers kunnen betoveren zodat ze zeker blijven lezen. Dit gevoel kreeg ik absoluut niet bij dit boek. En wees maar zeker, ik heb een aanzienlijk aantal boeken gelezen in de eerste jaren van de middelbare school. Soms voelde de spannende stukken ook een beetje geforceerd. Het was niet echt nodig, maar toch werd het beschreven. Op momenten kreeg ik het gevoel dat ze je wouden schokken met feiten zoals het vermoorden van ‘weerloze’ mensen, en andere zaken waarbij je dacht: “Moet dit nu echt?”. Ik moet wel zeggen, dat is een persoonlijk gevoel dat ik kreeg bij het lezen van dit boek. Het is perfect mogelijk dat anderen hier geen last van ondervinden. Het einde vond ik al even verwarrend zoals bij sommige flashbacks. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik weet nog altijd niet wat het einde betekend. Desondanks is het einde toch een belangrijk stuk van een boek. En tenzij dit in de bedoeling van de schrijver ligt, zou tenminste het einde toch duidelijk moeten zijn. Er bestaat natuurlijk wel de mogelijkheid dat de schrijver juist wilt dat wij zelf op zoek zouden gaan naar het antwoord.

De personages bestonden uit gewone, alledaagse mensen met hun eigen, alledaagse problemen. Het hoofdpersonage, Paul, vond ik het interessantste. Hij was zeker geen (literaire) held en de manier waarop de schrijver zijn manier van denken beschrijft, vond ik uiterst vermakelijk. De schrijver legde, naar mijn gevoel, wel een soort van gedwongen medelijden op voor de hoofdpersonages.

Hieruit kan ik besluiten dat het zeker geen slecht boek is, velen zullen dit boek zeker nog eens lezen. Maar ik hierbij ook zeggen dat je er even goed absoluut niet van kunt genieten. Ik zou dit boek aanraden voor mensen die geregeld en graag lezen. Waarbij ik dit boek automatisch zal afraden voor mensen die bijna nooit een boek lezen of lezen simpelweg haten. Als je dit boek tegen je zin leest, is dit één van de meest verwarrende en saaiste boeken die je ooit zult lezen. Houdt je echter van boeken, kan dit boek je een andere kijk geven op familiale problemen en hoe hiermee omgaan, loyaliteit van de ouders ten opzichte van de kinderen en mentale problemen bij volwassenen (hiermee refereer ik naar de mentale toestand van Paul). Om deze recensie af te ronden, geef ik dit boek een score van 6 tot 6,5 /10.

[Lander]

Ook ik heb het boek moeten lezen voor het vak Nederlands omdat het behoort tot de jaarlijkse 'Boekentoppers'.

Ik heb heel wat problemen ondervonden met het boek en wou het eerlijk gezegd zo snel mogelijk uitgelezen hebben. Het lag vooral in interesse, niet iedereen staat te springen om een boek te lezen dat alleen maar over een bezoek aan een restaurant gaat.

Maar, je moet vooral doorbijten in het begin, eens je de eerste 100 pagina's voorbij bent begint de spanning wat meer op te bouwen door verschillende factoren. Als eerste krijg je bijvoorbeeld te horen dat het hoofdpersonage verschillende mentale problemen heeft die je kunt het vergelijken met een psychisch gestoorde die nogal agressief uit de hoek kan komen in sommige situaties.

Vervolgens krijg je ook nog allemaal verhalen te horen uit Frankrijk, maar wat ben je daar mee?
Het had helemaal geen enkele invloed op het verhaal.

Ook gebruikt de schrijver te veel details, bijvoorbeeld: de olijven uit Peloponnesos, de steak die Serge in 4 happen verorbert, hoe Claire haar gerecht opat en zo nog veel meer dingen.

Ik raad het boek zelf af, maar dat is mijn mening.

[Yannick]

Ik heb voor het vak Nederlands het boek ‘Het diner ‘van Herman Koch gelezen.
Het boek gaat over 2 koppels die samen op restaurant gaan. Ik had niet gedacht dat je over dit onderwerp een boek van 294 pagina’s kon schrijven maar dit is Herman Koch toch gelukt door veel in detail uit te leggen. Omdat er veel gebeurtenissen in detail beschreven worden vond ik het boek moeilijk om snel uit te lezen. Pas laat begint het verhaal spannend te worden hierdoor had ik niet veel zin om in het begin dit boek te lezen maar toen ik in de helft van het boek zat werd het spannender dus had ik al wat meer zin om het boek te lezen.
Als ik eerlijk moet zij ik zou dit boek nooit lezen uit eigen initiatief.

[JesseV]

leesopdracht voor het vak Nederlands.

Het Diner van Herman Koch

Nadat ik dit boek gelezen had, snapte ik niet waarom het een "boekentopper" is. In dit boek wordt alles zo omschreven dat het weinig aan de verbeelding over laat. Dit maakt het verhaal heel saai, het is net alsof de auteur precies alleen maar aan genoeg woorden wou geraken om zijn boek te vullen. Het verhaal is wel goed, maar kon op veel kortere tijd verteld worden. Het verhaal blijft niet interessant, doordat de auteur zoveel van het verhaal afwijkt. Het diner is de rode draad door het boek en het werkelijke verhaal wordt er af en toe bijgehaald daarom had ik tegen het midden van het boek helemaal geen interesse meer voor het verhaal. Het werkelijke verhaal komt te laat op gang.

Je blijft ook met een aantal vragen zitten na het lezen van het boek. Zo kom je de naam van het restaurant niet te weten en ook niet de naam van de school waar Paul heeft gewerkt. Welke mysterieuze ziekte trof Claire en aan welke ziekte lijdt Paul en misschien ook zijn zoon. Het boek eindigt ook met de grote vraag: wat gebeurde er met Beau?
De schrijver wil bewust geen namen zeggen van bepaalde gebeurtenissen in het verhaal alsof hij de mensen of instellingen wil beschermen maar ik vind het niet fijn om in een fictieverhaal te lezen dat de lezer daar geen zaken mee heeft. Ik snap dat dit bij waargebeurde verhalen soms nodig is maar zie de essentie niet voor een fictieverhaal.

Ik vond de personages en de keuzes die ze maakten ook niet goed want het was in mijn ogen voorspelbaar. Dit is misschien omdat ik heel veel films kijk en vele verhalen ken. Zoals bijvoorbeeld bij het filmpje op YouTube wist ik direct dat er iets gaande was, maar eigenlijk interesseerde me het niet eens meer wat het juist was.

Het is met deze verplicht te lezen boeken dat ikzelf ontmoedigd wordt om uit mezelf eens een boek te lezen. Dit boek zou ik een score geven van 3/10 omdat enkel het verhaal dat erin zat goed was, maar het werd te fel verweven in het restaurantverhaal dat tot in de details werd beschreven. Ik zou hem zeker niet aanraden aan anderen.

[Michiel Roef]

Om te beginnen chapeau voor Herman Koch die het presteert om een boek van 294 pagina's te schrijven over een diner in een restaurant. Met andere woorden, ik vind het boek veel te langdradig doordat de schrijver te veel zaken bij het verhaal betrekt die afdwalen van de hoofdgedachte. Hierdoor moet je als lezer heel geconcentreerd blijven om bij te blijven. Dit is heel vermoeiend als onervaren lezer. ' Het Diner' van 'Herman Koch' behoort tot één van de minste boeken die ik tot nu toe heb gelezen. Ik raad het boek niet aan voor onervaren lezers bij deze.

[Sytsen]

Ik heb het boek gelezen en hier volgt mijn beoordeling.
Het boek begon op een rare manier. Het leek gewoon op een doodnormaal boek waar iets in gebeurd maar niet veel over te vertellen valt. Maar naarmate het verhaal vordert begint mijn interesse relatief te stijgen. Hoewel ik op het einde niet overtuigd was om hem aan vrienden aan te raden. Je ziet de dingen niet aankomen maar ze worden traag verteld. De schrijver heeft zijn best gedaan om zijn persoonlijker touch te geven aan het boek. Als ik de achterflap voor de eerste keer las dacht ik direct dat het boek een afknapper zou zijn. Het bleek ook effectief een saai diner te zijn maar de verhalen waren toch aangrijpend. Het boek krijgt een waardevol cijfer 6/10. Ik lees niet graag dus mijn cijfer is daar ook afhankelijk van.

[Joaquin Vanlokeren]

'Het Diner' van Herman Koch

Het is geen gemakkelijk boek om aan te beginnen. In het begin vind je het concept van het verhaal ook wat raar, maar je komt er al snel achter dat het hele verhaal is ingedeeld in 5 stukken; voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, digestief en fooi. Klinkt dit bekend in jouw oren? Dat kan best, het zijn de 5 delen van een avond op restaurant.

Het boek omvat 294 pagina's. De eerste 150 pagina's waren voor mij, als niet graag lezende, zeer vermoeiend. Omdat ik het boek verplicht heb moeten lezen, heb ik doorgezet. Wanneer duidelijk werd waar het verhaal rond draaide, had ik wel een pak meer interesse gekregen en heb ik het boek in één ruk uitgelezen.

Ik noem het zeker geen aanrader, maar voor wie graag leest, zal dit verhaal geen probleem zijn.

[LanderVB]

Als leesopdracht voor Nederlands moesten wij het boek "Het Diner" van Herman Koch lezen.

Het boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, namelijk de moord op een zwerfster.

Het verhaal speelt zich af in een restaurant in Amsterdam waarvan de naam niet vermeld wordt, er wordt enkel vermeld dat het een duur restaurant is

Het boek leest in het begin niet vlot door het gebrek aan spanning en de vele verwarrende flashbacks. Het verhaal komt pas echt op gang in het midden van het boek, tegen dan had ik de interesse eigenlijk al lang verloren. Ook worden er teveel details beschreven over bv. het eten waardoor het zeer langdradig word.



Zoals u dus al wel gemerkt zal hebben, vond ik het geen goed boek en raad ik het zelf ook niet aan.

[leesarend12]

Ik heb het boek ook gelezen, maar vond inderdaad in het begin ook erg langdradig en achteraf gezien had ik beter een ander boek kunnen kiezen. Dit was niet een boek waar je met veel plezier aan terug denkt.
Uiteindelijk het boek gelukkig kunnen verkopen via http://www.goeieprijs.nl/
Ook nog eens voor hetzelfde geld. Dus op die manier werd de teleurstelling toch nog iets minder groot.